Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η στάση εργασίας του Μετρό που προκάλεσε κυκλοφοριακό χάος το πρωί της Τρίτης και ταλαιπώρησε 1,5 εκατ. πολίτες είναι αλήτικη! Και είναι αλήτικη για δύο τουλάχιστον βασικούς λόγους.
Ο πρώτος είναι το γεγονός ότι από τους 1.158 εργαζόμενους στην πρωινή βάρδια στη στάση εργασίας συμμετείχαν μόνο 25 (!) υπάλληλοι. Προφανώς που δήλωσαν απεργοί υπηρετούν σε κρίσιμα πόστα για τη λειτουργία των συρμών και γι’ αυτό παρότι ο αριθμός είναι τόσο μικρός, εντούτοις το μέσο δεν λειτούργησε. Έτσι κατάφερε το συνδικαλιστικό τους όργανο και το Μετρό να μην λειτουργήσει και ο κόσμος του να μην χάσει το μεροκάματο. Και γιατί έγινε η στάση εργασίας; Γιατί λένε οι κύριοι συνδικαλιστές πως ήταν «βίαιη» η μετακίνηση 21 εργαζομένων από διοικητικές θέσεις στα εκδοτήρια. Από μόνης της αιτία αυτή είναι γελοία. Εκεί που πράγμα γίνεται εξοργιστικό είναι όταν ο Πρόεδρος των εργαζομένων του Μετρό, Σπύρος Ρεβύθης, πριν από ενάμιση χρόνο, όταν γίνονταν χαμός στα εκδοτήρια είχε καταγγέλλει ότι τουλάχιστον 30 – 40 εργαζόμενοι στο Μετρό, έχουν μετακινηθεί εσωτερικά, ως υπεύθυνοι ασφαλείας και σταθμάρχες, επειδή έκλεισαν οι μπάρες, αλλά και σε πολιτικά γραφεία και κόμματα. Άλλοι 40 έχουν μεταταχθεί στο ΥΠΠΟ για τις ανάγκες φύλαξης μουσείων και αρχαιολογικών χώρων κι ενώ έχει εγκριθεί η επιστροφή τους στο μετρό, η απόφαση δεν εφαρμόζεται, είχε καταγγείλει ακόμη ο πρόεδρος των εργαζομένων. Και τώρα που τα «βύσματα» μετακινούνται από τις διοικητικές θέσεις στα εκδοτήρια το Σωματείο απεργεί…
Κάπως έτσι 25 άτομα κράτησαν όμηρο την πρωτεύουσα της χώρας. «Η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται», έγραψε στο λογαριασμό του στο Twitter ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στη στάση εργασίας που πραγματοποίησαν σήμερα το πρωί οι εργαζόμενοι στο μετρό. «Η κυβέρνηση δεν θα ανεχτεί «νταβατζηλίκια» και εκβιασμούς. Δεν γίνεται να μας ειδοποιούν χθες στις 6 το απόγευμα ότι θα κάνουν στάση εργασίας όταν η κυβέρνηση έχει δείξει ευαισθησία στα μισθολογικά τους και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τους κρατούσε σε ομηρία», σημείωσε ο αρμόδιος Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κ. Καραμανλής. Ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας προανήγγειλε νομοθετική ρύθμιση για προσωπικό ασφαλείας, που θα διασφαλίζει την εύρυθμη μετακίνηση των πολιτών στις περιπτώσεις απεργιών ή στάσεων εργασίας.
Πλανώνται πλάνην οικτράν ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του αν νομίζουν ότι με ρυθμισούλες και tweets θα νικήσουν το τέρας του συνδικαλισμού. Σε οποιοδήποτε άλλο σοβαρό κράτος του κόσμου, οι υπάλληλοι και η διοίκηση του συνδικαλιστικού τους οργάνου που με αυτόν τον χυδαίο τρόπο ταλαιπώρησαν τόσο κόσμο θα είχαν την επομένη κιόλας απολυθεί. Η συγκεκριμένη εξάλλου απεργιακή κινητοποίηση ήταν εκτός από ηθικά ανήθικη πέρα για πέρα παράνομη. Αν δεν αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος η χώρα αυτή δεν κυβερνιέται! Και όσο και αν είναι οξείς στα tweets τους οι υπουργοί, το τέρας του κομματικού συνδικαλισμού δεν εξημερώνεται. Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι απεργούν, στρέφονται κατά του πολίτη, ο οποίος με τους φόρους του πληρώνει τους μισθούς τους. Από τη στιγμή που το κράτος δεν έχει -αποδεδειγμένα και με δικαστική απόφαση- παραβεί την εργατική νομοθεσία, δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν. Αυτό βεβαίως δεν το έχει καταλάβει ούτε το πολιτικό σύστημα της χώρας, πόσο μάλλον οι συνδικαλιστές.
Μέχρι να το καταλάβουν όμως αυτό αμφότεροι, αν πράγματι οι κυβερνώντες δεν θέλουν να εκβιάζονται από τις απεργίες, ας περιορίσουν τουλάχιστον μερικά από τα προνόμια των συνδικαλιστών. Για παράδειγμα, καμία απαλλαγή από εργασία για τους συνδικαλιστές, απαγόρευση της συμμετοχής τους στα πειθαρχικά συμβούλια, τέλος στην χρηματοδότηση των συνδικάτων από χρήματα των φορολογουμένων, γενικές συνελεύσεις εκτός ωραρίου εργασίας, συμμετοχή συνδικαλιστή ως υποψήφιου σε εθνικές εκλογές να επιτρέπεται μόνο αφού περάσουν 4 χρόνια μετά την τελευταία συνδικαλιστική του θητεία.
