Ξενοδοχεία για… τη συμμετοχή
Κανένα ξενοδοχείο δεν πρόκειται να ανοίξει φέτος με στόχο το κέρδος, παρά με μοναδικό γνώμονα την βιωσιμότητα, ποντάροντας στην τουριστική σεζόν της επόμενης χρονιάς. Αυτό λέει σε συνέντευξή του ο πρόεδρος των Ξενοδόχων σε ένα νησί των Δωδεκανήσων, που ως γνωστόν το 75% του τοπικού ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό. Και όταν αυτά είναι τα μηνύματα που έρχονται από το πιο τουριστικά μέρη της χώρας καταλαβαίνει κανείς ότι πρέπει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι. Εντωμεταξύ αυτό θυμίζει λίγο εκείνο που λένε για το αθλητισμό ότι δηλαδή σημασία δεν είναι η νίκη ή το μετάλλιο, αλλά η συμμετοχή. Μόνο που στην οικονομία κάτι τέτοιο ισοδυναμεί σχεδόν με καταστροφή.
Οι ισορροπίες μεταξύ της προστασίας της υγείας πελατών και εργαζομένων, αλλά και της έννοιας της φιλοξενίας και πολύ περισσότερο σε σχέση με το business plan των επιχειρήσεων μοιάζουν σχεδόν αδύνατο να βρεθούν. Οι νέοι κανόνες λειτουργίας των καταλυμάτων ή ακόμη και των παραλιών δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί. Ακούγονται πολλά και διάφορα, πολλά εκ των οποίων είναι κάπως αποκρουστικά σε σχέση με αυτό που έχει ο καθένας στο μυαλό του ως διακοπές. Για ποιο λόγο κάποιος θα ταξιδέψει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου για να κάνει διακοπές αν πρόκειται, από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μέχρι την παραλία να βρίσκεται συνεχώς μπροστά από ένα πλεξιγκλάς;
Οι νέοι υγειονομικοί κανόνες «νοθεύουν» τη βιωσιμότητα και τα πλάνα των επιχειρήσεων. Φυσικά κανείς δεν τολμά να προτείνει να μην εφαρμοστεί κανένας νέος υγειονομικός κανόνας και να λειτουργήσουν όλα όπως την προ κορονοϊού εποχή. Όλοι και όλα περιστρέφονται γύρω από την κρατική παρέμβαση, που πρέπει να υπάρξει. Παρέμβαση με επιδόματα και δάνεια κίνησης κτλ. Μέσα στα προτεινόμενα μέτραείναι και οι μειώσεις φόρων. Όμως σε γενικές γραμμές αυτές περνούν σε δεύτερη μοίρα… Όταν μάλιστα ο κλάδος των ξενοδοχείων κάθε χρόνο επενδύει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε ανακαινίσεις και συντηρήσεις των εγκαταστάσεων είναι δυνατόν να τους ζητήσουμε φέτος να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ; Η χρηματοδότηση λοιπόν των επιχειρήσεων μπορεί να γίνει με τον εκμηδενισμό ουσιαστικά αρκετών φόρων και όχι απαραίτητα με μία επιδοματικού χαρακτήρα πολιτική.
