Υπάρχει “χορός” μεταξύ νόμου και παρανομίας;

Το μανδύα της “επανάστασης” ενδύθηκε η Χριστίνα Σταρακά κατά τη συζήτηση για τη μελέτη του Πάρκου στο δημοτικό συμβούλιο, χαρακτήριζοντάς την “υπηρεσιακή” και “φοβική” τη μελέτη, επειδή από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, όπως το Δασαρχείο, προκειμένου να εγκριθεί η μελέτη αφαιρέθηκαν κάποια στοιχεία – παρεμβάσεις, από αυτά που αρχικά είχαν προταθεί.

Χτύπησε λοιπόν το χέρι στο τραπέζι και με το ανάλογο ύφος είπε δεν τη νοιάζει τι λένει οι υπηρεσίες… Δηλαδή δεν τη νοιάζει τι λένε οι υπηρεσίες, που έχουν την αρμοδιότητα να εγκρίνουν μία μελέτη και να κρίνουν τη νομιμότητα των προβλέψεών της σε σχέση με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Ακόμη πιο εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που διατέλεσε αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας για πέντε χρόνια, είναι ότι στη συνέχεια δείχνοντας με τα χέρια της είπε πως “εδώ τελειώνει ο νόμος και εδώ ξεκινάει η παρανομία, εδώ μέσα (σ.σ. στο “κενό” μεταξύ νόμου και παρανομίας) είμαστε υποχρεωμένοι να “χορεύουμε”…”.

Δυστυχώς για άλλη μια φορά η πρώην αντιπεριφερειάρχης πέφτει “θύμα” των συμβούλων της και των λογογράφων της. Γιατί, στην παρουσίαση της αρχικής μελέτης το 2017, παρέστη μαζί με τον τότε Περιφερειάρχη Απ. Κατσιφάρα, προκειμένου να καρπωθεί τα όποια επικοινωνιακά οφέλη προέκυπταν από το γεγονός ότι σε αντίθεση με την περίοδο Μοσχολιού έγινε μια ανοικτή διαδικασία, με δημόσια διαβούλευση και παρουσιάστηκε η προτεινόμενη ανάπλαση πριν καν πάει στις υπηρεσίες για έγκριση. Και φυσικά από το γεγονός ότι η μελέτη περιλάμβανε ήπιες παρεμβάσεις και όχι κατεδάφιση του περιβόλου ή 35 στρέμματα γκαζόν… Τότε, όπως μας είπε σήμερα η Χριστίνα Σταρακά, ήταν ευχαριστημένη από αυτό που παρουσιάστηκε. Σήμερα όμως που κάθεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης κάτι έπρεπε να πει, έπρεπε να κάνει αντιπολίτευση. Και την έκανε με το χειρότερο τρόπο, λέγοντας ότι δεν τη νοιάζει τι λένε οι υπηρεσίες που δίνουν τις εγκρίσεις. Άρα δηλαδή και ο πολίτης να μην νοιάζεται τι λέει η πολεοδομία για το πως θα χτίσει, αλλά να χτίζει όπως γουστάρει ή μια επιχείρηση να μην ενδιαφέρεται για το πως συστήνει η διεύθυνση περιβάλλοντος να διαχειρίζεται τα απόβλητά της… Τρομερή, κυριολεκτικά, αντιπολίτευση.

Οι ατάκες που “έγραψαν”: