Άκουσα το διάγγελμα του Πρωθυπουργού χθες και πράγματι με εντυπωσίασαν τα λεγόμενά του. Αυτά που είπε περί ενότητας και ψυχραιμίας πραγματικά ήταν θαυμαστά αλλά και εξοργιστικά συνάμα.
Και δεν νευρίασα με τη σημασία των λεγομένων του, αλλά με το στόμα που τα εκστόμιζε. Ο άνθρωπος που, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο κυρίως υπεύθυνος, μαζί με τον Υπουργό Προ. Πο. για την διχόνοια που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, ο άνθρωπος που αποδεδειγμένα δεν κατάφερε να διαχειριστεί την υγειονομική κρίση, ο άνθρωπος που «έλυσε» τα χέρια της Ελληνικής Αστυνομίας και χρησιμοποιεί ωμή βία, ο άνθρωπος που μας πάει από lockdown σε lockdown, ο άνθρωπος που ακόμα και τώρα κοιτάει να ικανοποιήσει τους δικούς του αντί να σκύψει πάνω από τα προβλήματα του λαού, ο άνθρωπος που στέλνει non paper στους βουλευτές του και τους ενθαρρύνει να γίνονται ρουφιάνοι, ο άνθρωπος αυτός λοιπόν δεν μπορεί να μιλά για ενότητα.
Όσο και αν δεν μου αρέσει να «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται» το περιστατικό με το χτυπημένο αστυνομικό είναι τρομακτικό και αποτρόπαιο. Ότι και να ΄ναι είναι άνθρωπος. Διέκρινα μίσος και σχόλια για τον τραυματία, κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα, που μόνο σε πολιτισμένη κοινωνία δεν αρμόζουν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να γίνει καλά ο άνθρωπος και να επιστρέψει γρήγορα στους δικούς του. Κι όσον αφορά το «ACAB» δεν μπορούμε να τους τσουβαλιάζουμε όλους. Ξέρω και πολλούς αριστερούς που είναι τομάρια. Όπως γνωρίζω και πολλούς αντιεξουσιαστές που δεν είναι με μια μολότοφ στο χέρι και σκοπός της ζωής τους δεν είναι να σπάνε βιτρίνες και αυτοκίνητα.
Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ «ισαποστάκιας», χαρακτηρισμός και στάση που δεν μου αρέσει καθόλου γιατί ουσιαστικά «νίπτεις τας χείρας σου» με ένα «καταδικάζω την βία» και δεν παίρνεις θέση στα τεκταινόμενα μένοντας αμέτοχος, θέλω να τονίσω ότι τα δύο περιστατικά αν και ομοιάζουν ως προς την βιαιότητα έχουν μια σημαντική διαφορά. Το ένα έγινε σε πορεία διαμαρτυρίας ενώ το άλλο έγινε σε πλατεία μέρα μεσημέρι. Επίσης το ένα είχε θύμα όργανο της τάξης, κρατικό λειτουργό οπλισμένο και εξοπλισμένο ενώ το άλλο είχε απλό πολίτη άοπλο. Τονίζω δίχως να θέλω να νομιμοποιήσω το χθεσινό περιστατικό, υπάρχει αυτή η ειδοποιός διαφορά.
Επίσης δυστυχώς ή ευτυχώς η βία δημιουργεί βία. Οπότε καμία πλευρά δεν επιτυγχάνει τίποτα με αυτή. Για την δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου αυτό που επιτάσσει η κατάσταση είναι ψυχραιμία. Δυστυχώς τη σήμερον ημέρα η οργή τείνει να ποινικοποιηθεί και είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε ωμή καταστολή. Μια καταστολή που τείνουμε να συνηθίσουμε στις μέρες μας και πλέον να την αποδεχτούμε. Η προάσπιση της Δημοκρατίας έρχεται από τον λαό. Το υγιές κομμάτι αυτού πρέπει να την υπερασπιστεί. Με ψυχραιμία.
Γ.Κ.
