Πόσο μελάνι έχει χυθεί για την πανδημία και τη διαχείρισή της; Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Και πόση υποκρισία ταυτόχρονα έχει υπάρξει γύρω από την υγειονομική κρίση και το κομμάτι της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Στο τέλος όμως καλώς ή κακώς τα επισκιάζει όλα η οικονομία… Και για να παραφράσουμε το ρητό του Μπιλ Κλίντον θα μπορούσαμε να πούμε «είναι η ακρίβεια, ανόητε»…
Στις μέρες η… πανδημία της ακρίβειας είναι αυτή που κυριαρχεί. Η πανδημία της αύξησης του ενεργειακού κόστους και του κύματος των ανατιμήσεων. Και τέλος η αναπόφευκτη πανδημία συρρίκνωσης των εισοδημάτων. Εκεί θα κριθούν όλα. Αυτό μπορεί να φέρει κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις. Όπως ακριβώς συνέβη και με τα Μνημόνια. Και αυτό στο τέλος –καλώς ή κακώς- είναι το κριτήριο με το οποίο θα ψηφίσει ο κόσμος.
