Ουρά «αγοραστών», όταν «πωλείται» πολιτική στήριξη

Αναρωτιέται κανείς αν όλοι αυτοί, βουλευτές, δήμαρχοι, αυτοδιοικητικοί, συνδικαλιστικές οργανώσεις, φορείς, κόμματα και λοιποί πολιτευτάδες που βγάζουν ανακοινώσεις στήριξης του Παναιτωλικού ενόψει της δικαστικής περιπέτειας που αντιμετωπίζει στην Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ, όχι αν πηγαίνουν κάθε Κυριακή στο γήπεδο, αλλά αν έστω τις λίγες φορές που πάνε πληρώνουν εισιτήριο ή αν πάνε στο γήπεδο με προσκλήσεις ή αν έχουν αγοράσει ποτέ στη ζωή τους ένα εισιτήριο διαρκείας ή και ένα επιπλέον διαρκείας για να στηρίξουν την ομάδα.

Είναι εντυπωσιακό το πώς ομονοούν οι αιρετοί εκπρόσωποι της περιοχής μπροστά στο «όπιο του λαού», που φυσικά δεν είναι το ποδόσφαιρο ως άθλημα ή θέαμα, αλλά ο οπαδισμός. Αν μας επιτίθοταν ο Ερντογάν με κανονικό πόλεμο, όπως ο Πούτιν στη Ουκρανία, τέτοια ομόνοια δεν θα υπήρχε… Όπως τέτοια ομόνοια δεν υπάρχει για άλλα πολύ σημαντικότερα αναπτυξιακά θέματα του Αγρινίου και της Αιτωλοακαρνανίας. Για να διεκδικήσουν κάτι για το τόπο τους, που είναι στους ουραγούς όλων των αναπτυξιακών δεικτών, οι αιρετοί μας «τρώγονται» μεταξύ τους, για τις ψήφους του Παναιτωλικού όμως ομονοούν…

Και όχι χωρίς βοήθεια ή τυχαία. Η διοίκηση της ομάδας από τις εκλογές του 2019 έδειξε με ξεκάθαρο και ωμό τρόπο τη διάθεση να κατευθύνει ψήφους προς όλες τις κάλπες και τις εθνικές και τις αυτοδιοικητικές. Από τη στιγμή λοιπόν που «πωλείται» πολιτική στήριξη είναι λογικό να υπάρχει ουρά «αγοραστών» από το πολιτικό προσωπικό της περιοχής. Το εντυπωσιακό πάντως είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της περιοχής δεν κατάλαβε πως τα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 απείχαν αρκετά από τις παναιτωλικές κατευθυντήριες γραμμές… Δεν εξηγείται αλλιώς η «ουρά» μπροστά σε μια ομάδα που, όπως συμβαίνει πανελλαδικά βέβαια, «συσπειρώνει» τα τελευταία χρόνια ολοένα και λιγότερο κόσμο στο γήπεδο.

Στη Ελλάδα, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη γενικότερα, πόσο μάλλον σε ένα δικαιοδοτικό όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο πελαγοδρομεί σε καθεστώς παράγκας, μπράβων, κουμποροφόρων παραγόντων και οπαδικών συνδέσμων που λειτουργούν ως γιάφκες… Είναι άλλο αυτό όμως και άλλο να μπαίνεις στην ουσία της υπόθεσης και λες a priori και χωρίς τεκμηρίωση ότι υπήρξε ή δεν υπήρξε «χειραγώγηση» σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, όπως κάνουν όσοι επιδεικνύουν εσχάτως την… παναιτωλική καρδιά τους, μπας και τσιμπήσουν κανένα ψηφαλάκι…

Στην Ελλάδα «χειραγωγούνται» σε κάποιο βαθμό και οι ψήφοι και η μπάλα, αλλά προφανώς όχι από όλους. Αλλά, όπως έλεγαν και οι Λατίνοι «Quis custodiet ipsos custodes?», Ποιός θα μας φυλάξει τους φύλακες;