Πριν το δυστύχημα στα Τέμπη, υπήρξαν δύο ακόμη πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Το πρώτο στο Δερβένιο Κορινθίας το 1968, με 34 νεκρούς και 125 τραυματίες και το δεύτερο το 1972 στο Δοξαρά της Λάρισας, με 19 νεκρούς και 44 τραυματίες.
Τότε βέβαια δεν «σκότωνε» η ιδιωτικοποίηση, αφού ο ΟΣΕ ήταν κρατικός, «σκότωνε» ίσως η Χούντα… Σήμερα ενοχοποιείται για το δυστύχημα στα Τέμπη από πολλούς αποκλειστικά η ιδιωτικοποίηση, γιατί «οι νεκροί μας είναι τα κέρδη τους», όπως γράφουν πολλά πανό που είδαμε στις διαδηλώσεις που έγιναν αυτές τις μέρες. Προφανώς η ιδιωτικοποίηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών, αλλά φέρει την αποκλειστική ευθύνη; Μήπως η βασικότερη ευθύνη βρίσκεται στο Κράτος, που θα έπρεπε να ελέγχει τον ιδιώτη και να παίζει ρυθμιστικό ρόλο ανάμεσα στον ΟΣΕ και την Hellenic Train; Αν «η ιδιωτικοποίηση σκοτώνει» θα έπρεπε να πολλές φορές μέχρι τώρα αρκετά αεροπλάνα να είχαν τρακάρει στις πίστες των 14 περιφερειακών αεροδρομίων που τα διαχειρίζεται η Fraport… Όμως εκεί δεν είδαμε ατυχήματα για τα κέρδη των ιδιωτών…
Η προσπάθεια σε τέτοιες περιπτώσεις να βρεθεί ένας αποκλειστικός ένοχος δεν πατάει στην πραγματικότητα. Η προσπάθεια για έναν ένοχο, για ένα αίτιο, υποκρύπτει σκοπιμότητες.
