Τα σύμβολα και η διαχείρισή τους. Εκείνη η περίπου μυστικιστική διάσταση του σεβασμού, της υπεράσπισης και της ανάδειξης σημειολογιών, ως προωθητική δυναμική ενός μηνύματος και αποτελεσματικής διάχυσής του στο ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται
Στην περίπτωσή μας, μια χώρα, η Ελλάδα, μια δημοκρατική διαδικασία, οι εκλογές, και η στάση του… άμεσα ενδιαφερόμενου λαού. Της κοινωνίας, ενεργής και συμπληρωματικής.
Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου κατέγραψαν το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα, στην εποχή της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή, στα χρόνια της αδιατάρακτης και υγειούς Δημοκρατίας. Ποσοστό συμμετοχής 53%, ποσοστό αποχής 47%. Για πρώτη φορά, σχεδόν η μισή κοινωνία επέλεξε να απουσιάζει από το κάλεσμα της κάλπης. Αδιαφόρησε για το ποιος θα έχει υπογραφή για το μέλλον της,. Εκχώρησε πρόθυμα το σχετικό δικαίωμα σε όσους έφτασαν μέχρι την κάλπη.
Η σημειολογία σοκαριστική, στα όρια της απελπισίας. Η κοινωνία μας ήταν πάντοτε βαθιά πολιτικοποιημένη. Η εθνική τραγωδία των Μνημονίων και η ακραία υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού δυναμικού, οδήγησαν σε μεγάλα ποσοστά αποχής, στα οποία το έθνος μας δεν ήταν συνηθισμένο. Ούτε εκείνοι που μας… παρακολουθούν.
Και λόγω της θορυβώδους ιστορικής κληρονομιάς μας, εκείνοι που μας παρακολουθούν είναι… η ανθρωπότητα. Η αποστροφή της ελληνικής κοινωνίας από την εκλογική διαδικασία λοιπόν, έχει βαθύτερες σημειολογικές συνέπειες και αναγνώσεις, σε μια εποχή ανατροφοδοτούμενης σύγχυσης και ατελών πολιτικών αποτυπωμάτων.
Πριν από μερικά χρόνια, το 2016, στο πλαίσιο του… αποχαιρετισμού στην αμερικανική Προεδρία, ο Μπαράκ Ομπάμα επέλεξε να βρεθεί στην Αθήνα. Στο μαιευτήριο της Δυτικής Δημοκρατίας. Στην αφετηριακή εστία του φωτός των ιδεών που μπόλιασαν το κίνημα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, και ταξίδεψαν στο διαρκές μέλλον της ανθρωπότητας την αυθόρμητη διεκδίκηση της προόδου. Με νοητό φόντο τα σοκάκια στα οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, ο Μπαράκ Ομπάμα περιέγραψε ως σημαντικότερη κάθε ανθρώπινης ιδιότητας, εκείνη του πολίτη. Του ενεργού πολίτη. Του πολίτη που συμμετέχει. Του πολίτη που ψηφίζει. Του πολίτη που συνδιαμορφώνει το μέλλον του.
Ο πολίτης που απέχει, που απουσιάζει, που αδιαφορεί, ακυρώνει την ίδια την ταυτοτική υπεροχή του. Και δεν ενοχλείται από τα… τέρατα στον καθρέφτη.
πηγή : Του Μάνου Οικονομίδη ysterografa.gr
