Tου Δημήτρη Παπαδάκη
Όχι δεν μιλάμε για ένα τυχαίο δείγμα ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού μέσα στη θερινή ραστώνη. Μιλάμε για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, οικονομικού κλίματος και προειδοποίησης για κάτι που επίκειται.
Οι πυρκαγιές στη Ρόδο, οι πυρκαγιές που δεν βρήκαν κανένα εμπόδιο μέχρι την αποθήκη πυρομαχικών της αεροπορικής βάσης της Νέας Αγχιάλου, οι λαθροδιακινητές που ταξιδεύουν ανάποδα στην Εγνατία Oδό προκαλώντας τροχαία ατυχήματα, οι Κροάτες χούλιγκανς που διέσχισαν ανενόχλητοι τη μισή χώρα για να φτάσουν έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και να σκοτώσουν έναν 29χρονο οπαδό της ΑΕΚ και νωρίτερα το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, οι ασθενείς που μεταφέρονται με καρότσες αγροτικών οχημάτων αντί για ασθενοφόρα, το κύμα φυγής γιατρών από το ΕΣΥ, που συνεχίζεται με πρόσφατο τοπικό παράδειγμα την αποχώρηση της διευθύντριας της ΜΕΘ του Νοσοκομείου Αγρινίου, όλα αυτά είναι δείγματα πως το κράτος και οι μηχανισμοί του πάσχουν σε τέτοιο βαθμό που τις περισσότερες φορές κρέμεται από μία κλωστή το αν κάτι θα πάει καλά ή θα στραβώσει.
Όλα αυτά είναι προβλήματα και ανεπάρκειες του κράτους διαχρονικές που φυσικά δεν αφορούν μόνο τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Για το ζήτημα της ασφάλειας, ωστόσο, θα πρέπει κάποιος να πει ένα δύο λόγια παραπάνω για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί, από τον Τόσκα που μας συμβούλευε επί ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε ότι κοιμόμαστε αν διαπιστώσουμε διαρρήκτες μέσα στο σπίτι μας, δεν υπάρχει και πολύ μεγάλη διαφορά με το σήμερα, όπου η αστυνομία αφήνει λαθροδιακινητές στην Εγνατία να σκοτώνουν Έλληνες οδηγώντας ανάποδα στον αυτοκινητόδρομο ή επικίνδυνους Κροάτες χούλιγκανς για τους οποίους είχαμε πάρει τις σχετικές προειδοποιήσεις και τους αφήσαμε να διασχίσουν τη μισή χώρα μέχρι να πάνε εκεί που θέλουν και να κάνουν αυτό που θέλουν.
Το κράτος τελεί υπό διάλυση και χρειάζεται επανίδρυση -δυστυχώς το αίτημα αυτό έχει διατυπωθεί εδώ και σχεδόν μία 25ετία περίπου αλλά παραμένει επίκαιρο- επανίδρυση όμως δεν μπορεί να γίνει, όταν δεν υπάρχουν αυστηρές κυρώσεις για αυτούς που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους στον κρατικό μηχανισμό.
Γιατί, αυτός που για παράδειγμα δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας και πυροπροστασίας στην αεροπορική βάση της Νέας Αγχιάλου, που ούτως ή άλλως αποτελεί έναν από τους βασικότερους στόχους του εχθρού και θα έπρεπε να είναι ένας από τους καλύτερα φυλασσόμενους χώρους σε όλη την Επικράτεια, θα πρέπει να πάει σπίτι του. Το ίδιο ισχύει και για τους κύριους της Ελληνικής Αστυνομίας, που ενώ είχαν ακόμα και τις πινακίδες των αυτοκινήτων των χούλιγκανς, δεν έκαναν τίποτα.
Όσο για τους αγαπητούς εκάστοτε υπουργούς, τον τρόπο με τον οποίο αναλαμβάνουν την ευθύνη, συνήθως με κάποιες συγνώμες και σπανιότερα παραιτούμενοι, τον κρίνει η ευρύτερη πολιτική συγκυρία. Για παράδειγμα, δύο μήνες μετά τις εθνικές εκλογές προφανώς και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου, δεν θα παραιτούνταν αλλά θα έριχνε την ευθύνη στους επιχειρησιακούς της Αστυνομίας. Επομένως, για τους υπουργούς και ευρύτερα για τις κυβερνήσεις δυστυχώς ισχύει ακόμη αυτό που έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πως αν θέλει ο λαός τους στέλνει σπίτι τους.
Το κράτος χρειάζεται ένα πραγματικό, ένα βαθύ εκσυγχρονισμό και όχι ένα επιφανειακό εκσυγχρονισμό που θα περιορίζεται σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες για αιτήσεις επιδομάτων και πιστοποιητικών. Δυστυχώς, αυτόν τον βαθύ εκσυγχρονισμό ένα πολιτικό σύστημα που αναπαράγεται με όρους ευνοιοκρατίας και οικογενειοκρατίας δεν μπορεί και δεν θέλει να τον φέρει εις πέρας.
