Όταν ξεκίνησε η πληθωριστική κρίση μπορούσε να αντιληφθεί κανείς ότι οι επιπτώσεις των lockdown σε συνδυασμό με την αναταραχή που δημιούργησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η άνοδος των τιμών σε κάποιο βαθμό ήταν αναπόφευκτη. Τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε πολλά σκαμπανεβάσματα στις τιμές της ενέργειας συμπεριλαμβανομένων και αυτών των καυσίμων. Και πάλι κάτι τέτοιο μοιάζει αναπόφευκτο από τη στιγμή που στιγμή υπάρχουν και τα παιχνίδια του ΟΠΕΚ και των Σαουδαράβων.
Είναι όμως αναπόφευκτο η τιμή της αμόλυβδης στην Ελλάδα να είναι στα δύο ευρώ και όταν το brent έχει 130 δολάρια το βαρέλι και όταν έχει 87; Εδώ ακριβώς είναι που η κυβέρνηση πρέπει να δώσει όχι επίδομα βενζίνης, αλλά μια απάντηση σε αυτό το εύλογο ερώτημα.
Το ότι στην Ελλάδα ανέκαθεν είχαμε από τις υψηλότερες φορολογίες στα καύσιμα είναι γνωστό. Πάντα έτσι ήταν με όλες τις κυβερνήσεις. Αυτό που μεταβάλλεται όμως είναι οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Δεν μπορεί λοιπόν με 40 δολάρια διαφορά η τιμή στην αντλία να είναι πάνω – κάτω ίδια;
