Η σημαντική καθυστέρηση στην καθιέρωση οικολογικής συνείδησης στις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, που αποτελούν τη λεκάνη της Μεσογείου, όπως μαρτυρά και η επικύρωση της οδηγίας για την αναγνώριση των υδάτινων φυσικών πόρων ως πόρους της φύσης και όχι ως ανθρώπινους πόρους, μόλις το 2003 είναι όχι μόνο μια από τις αιτίες που έως τώρα δεν έγινε καλή διαχείριση των υδάτινων πόρων αλλά και η βασικότερη αιτία της έλλειψης ενός αυστηρού και κατάλληλου, κοινοτικού και εθνικού πλαισίου για την τήρηση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αυτό επεσήμανε μεταξύ άλλων και η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και υπεύθυνη του Τομέα Περιβάλλοντος της ΔΗΜΑΡ Νίκη Φούντα στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Το θέμα δυστυχώς είναι ότι ακόμη και μετά το 2003 που αναγνωρίστηκαν οι υδάτινοι πόροι ώς πόροι της φύσης το επίσημο κράτος, προσπάθησε για παράδειγμα στο θέμα της εκτροπής του Αχελώου να παρακάμψει, όχι μόνο τη λογική και τις περιβαλλοντικές μελέτες, αλλά και τις αποφάσεις του ΣτΕ. Ενδεικτικές για αυτό είναι οι μεθοδεύσεις που είχε επιχειρήσει ο Σουφλιάς. Επομένως ανεξάρτητα από τους νόμους και τις οδηγίες της ΕΕ το ζητούμενο όσοι κυβερνούν να σκέπτονται περιβαλλοντικά.
