Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος / unfollow.com.gr
Στην ετήσια έκθεσή του, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος ισχυρίζεται ότι το 2014 μπορεί να είναι η χρονιά που η χώρα θα επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και η ανεργία θα μειωθεί κατά 1%. Βέβαια, ο πρωθυπουργός μάς έλεγε ότι τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης θα τους βλέπαμε από φέτος, ενώ η περιβόητη μείωση της ανεργίας κατά 1% -που από άλλους οικονομολόγους μετριέται στο 0,5%- δεν είναι ούτε παρηγοριά μπροστά στο 27% της ανεργίας που καλπάζει. Αλλά ας μην είμαστε μίζεροι…
Όποιος έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό, και δη με το μπάσκετ, γνωρίζει ότι ο καλύτερος και πιο εμπεριστατωμένος τρόπος για να πεις ψέματα είναι η στατιστική. Οι ασκούντες την τέχνη των οικονομικών, που είναι συνυφασμένη με τα μαθηματικά και τη στατιστική, συχνά καταφεύγουν στα ίδια τεχνάσματα. Όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάνα προπονητή ομάδας της Γ΄ Εθνικής, έχουμε να κάνουμε με τον κ. Προβόπουλο, τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας της χώρας. Κι αυτά που λέει πρέπει να τα ακούμε σοβαρά.
Έτσι σοβαρά τα άκουσαν όλοι. Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά από αυτή την έκθεση, πλήθος περισπούδαστων οικονομολόγων, καθώς και οι παπαγάλοι των ΜΜΕ, θριαμβολόγησαν για την επιστροφή της χώρας στο δρόμο της ανάπτυξης και την επερχόμενη μείωση της ανεργίας. Άλλωστε τα media θα ασχοληθούν με θέματα που είναι στην επικαιρότητα – δηλαδή με εκείνα τα θέματα που θα τα παίζουν κάθε μέρα μέχρι να μας πείσουν ότι αυτή είναι η επικαιρότητα. Φέτος, η μόδα περιλαμβάνει τις οικογένειες με κομμένο ρεύμα, όπως πέρσι τέτοιον καιρό ήταν οι άστεγοι που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον τους. Λογικό, έχουν και διαφημίσεις να παίξουν.
Ανάμεσα σε τόσους σοβαρούς οικονομολόγους, όμως, δεν βρέθηκε κανείς να πει ότι για να επιστρέψει η Ελλάδα σε στατιστικές ανεργίας που δεν θα ισοδυναμούν με κοινωνική καταστροφή, θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια; Δεν θα πει κανείς ότι εδώ και χρόνια έχουμε αρνητικό ΑΕΠ, λες και είμαστε στην Κατοχή; Δεν θα ασχοληθούν στ’ αλήθεια με το δράμα των μακροχρόνια ανέργων και το πέπλο της φτώχειας που τυλίγεται γύρω μας;
Τις πραγματικές ειδήσεις, όμως, τις κρύβει το παραπέτασμα του success story και του πρωτογενούς πλεονάσματος. Διότι, τι σόι πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να εμφανίζει ένα κράτος όταν δεν πληρώνει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του; Όταν σου παίρνει ό,τι του χρωστάς και δεν σου δίνει όταν σου χρωστάει εκείνο; Τα νούμερα μπορεί να σου δείξουν μείωση του δείκτη της ανεργίας, αλλά δεν θα σου μιλήσουν για το προσωπικό δράμα των ανέργων αυτής της χώρας. Θα σου πουν για ανάπτυξη, αλλά δεν θα σου πουν πότε θα σταματήσουν να κλείνουν τα μαγαζιά. Θα σου πουν για πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά δεν θα πουν στις επιχειρήσεις πότε θα πάρουν το ΦΠΑ που έχουν πληρώσει. Δεν θα πουν στους συνταξιούχους αν θα ξαναπάρουν φάρμακα.
Πίσω από κάθε στατιστικό τρόπο να πεις ψέματα ή να παραπλανήσεις, κρύβονται πραγματικές ανθρώπινες ιστορίες: Υπάρχουν τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από πείνα, υπάρχουν οι μακροχρόνια άνεργοι, υπάρχουν οι οικογένειες με κομμένο ρεύμα, υπάρχει η αύξηση των αυτοκτονιών, ο πολλαπλασιασμός των ανέργων, η εικόνα των ανθρώπων που ψάχνουν στους κάδους που δεν μας εντυπωσιάζει πια, τα σχολεία όπου δεν γίνεται μάθημα γιατί δεν έχουν πετρέλαιο, η διάλυση και οι περικοπές στην υγεία και την παιδεία, τα κατοχικά συσσίτια, τα αλλεπάλληλα χαράτσια, τα λουκέτα στα μαγαζιά…
Εκτός από το γεγονός ότι το 1% είναι τόσο μικρό που μπορεί να είναι μέσα στα περιθώρια του στατιστικού λάθους, είναι βέβαιο ότι δεν λέει όλη την αλήθεια. Αν αύριο τύχαινε να πεθάνουν 1000 άνεργοι στην Ελλάδα, τι θα έδειχναν τα νούμερα; Μείωση των ανέργων. Κι αν οι μισοί Έλληνες εγκατέλειπαν για πάντα τη χώρα; Διπλασιασμό του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Δηλαδή, success sorry…
