Όλα είναι το ίδιο “παλιά” μέχρι να περάσουμε από την άρνηση στην κατάφαση

Του Δημήτρη Παπαδάκη

Όλα αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας. μοιάζουμε λίγο – πολύ όλοι να ξέρουμε τι δεν θέλουμε, τι δεν μας αρέσει, τι είναι αυτό που θα μας κάνει να διαμαρτυρηθούμε, όμως δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο να προτείνουμε.

Ας πάρουμε παράδειγμα τα μπλόκα των αγροτών που είναι και επίκαιρα. Τα μπλόκα, κάκα τα ψέματα, δεν οδηγούν πουθενά, γιατί τα προβλήματά των αγροτών δεν πρόκειται να λυθούν, αν πληρώσουν λιγότερους φόρους ή αν τους δοθεί και πάλι το λεγόμενο αγροτικό πετρέλαιο. Αν πετύχουν να πάρουν κάποια ψίχουλα, του χρόνου πάλι στα μπλόκα δεν θα είναι; Τα προβλήματα της πρωτογενούς παραγωγής είναι πιο ουσιαστικά από μια πιθανή μικρή μείωση στους φόρους που πληρώνουν οι αγρότες. Έχουν να κάνουν με τους μικρούς κλήρους, με την έλλειψη στρατηγικής και οργάνωσης από την πλευρά του κράτους, με τεράστια κενά στον τομέα της χρηματοδότησης καινοτόμων ιδεών και των νέων αγροτών, με το marketing των προϊόντων, με την ανυπαρξία συνεταιριστικού κινήματος στην χώρα μας που θα παράγει και δεν θα λυμαίνεται…

Όλα αυτά δεν τίθενται στο δημόσιο διάλογο. Αλλά ακόμη και αν τα έθεταν οι αγρότες, με ποιούς να τα συζητήσουν, με το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, το ροζ και το γαλάζιο ενοχικό ΠΑΣΟΚ; Με τον Δένδια και τον οξυδερκή… Μηταράκη ή μήπως με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Με ποιους να γίνει σοβαρή συζήτηση επί της ουσίας, όταν το πολιτικό σύστημα αναδεικνύει φελλούς; Όλοι μας δεν είμαστε απογοητευμένοι από το πολιτικό μας σύστημα, όλοι μας δεν αποδοκιμάζουμε, ακόμη και αυτοί που το ψηφίζουμε…; Και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε το ποιο χυδαίο Μνημόνιο και την απογοήτευση, σκέφτονται πολλοί, που δεν είναι και οπαδοί της δραχμής, τι να ψηφίσουν. Και δεν βρίσκουν τίποτα…

Είναι φοβερό, έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας, η κοινωνία αυτή δεν γέννησε τίποτα πολιτικά καινούργιο. Μετά και τον ένα χρόνο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τίποτα “νέο”, όλα είναι το ίδιο “παλιά”… Να γιατί πρέπει να περάσουμε από την άρνηση στην κατάφαση, από το δεν θέλω αυτό, στο θέλω εκείνο και θα το κερδίσω με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο.