Όπως γίνεται κάθε φορά που πρέπει να κλείσουν οριστικές αποφάσεις για το ελληνικό χρέος, αυξάνεται η ένταση μεταξύ Βερολίνου – ΔΝΤ.
Στα τέλη Ιουνίου το τελικό πακέτο της συμφωνίας θα πρέπει να είναι έτοιμο για να κατατεθεί προς έγκριση στην Bundestag πριν αυτή κλείσει για τις καλοκαιρινές διακοπές. Εξ ού και το ενδεχόμενο, αν δεν υπάρξει οριστική συμφωνία στις 21 Ιουνίου να υπάρξουν έκτακτες συναντήσεις παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής στις 26/27 του μήνα, προκειμένου να οριστικοποιηθούν και οι τελευταίες εκκρεμότητες.
Η μέχρι στιγμής “συμφωνία” περιλαμβάνει τρία βασικά στοιχεία:
* Επαναγορά (προεξόφληση) με κεφάλαια από τα υπόλοιπα του δανείου των 86 δισ. ευρώ, των 11 περίπου δισ. ευρώ του ακριβού (επιτόκια 3,5% – 3,8%) δανείου από το ΔΝΤ, το οποίο κανονικά αποπληρώνεται (τελευταία δόση) το 2023. Την επαναγορά θα πρέπει να κάνει το ελληνικό ΥΠΟΙΚ και όχι ο ESM.
* Επιμήκυνση του δανείου του EFSF με τρόπο που να διασφαλίζει την αποπληρωμή των διακρατικών δανείων (GLF) τα οποία αρχίζουν να πληρώνονται το 2021 και εξοφλούνται ολοσχερώς το 2040. Η διένεξη εδώ αφορά στο πόσο θα πρέπει να μετακινηθούν/επιμηκυνθούν τα δάνεια του EFSF (αρχίζει η αποπληρωμή τους το 2023 και εξοφλούνται το 2048) ώστε να μη δημιουργείται πίεση στην αποπληρωμή των διακρατικών δανείων (GLF) που ενδιαφέρουν το Βερολίνο.
* Απόδοση των κερδών (υπολογίζονται στα 4 δισ. ευρώ) των ελληνικών ομολόγων των κεντρικών τραπεζών στην Ελλάδα σε συνάρτηση με την αυστηρή υλοποίηση των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων.
Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής τάσεις προσέγγισης μεταξύ των δύο πλευρών διαφαίνεται ότι η τελική συμφωνία καταλήγει σε ρυθμίσεις οι οποίες διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μέχρι και το 2030 με τη …σφραγίδα του ΔΝΤ (DSA). Αλλά είναι ακόμα σε εκκρεμότητα το τι “αστερίσκοι” θα συνοδεύουν την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους για τις επόμενες δεκαετίες και πώς αυτοί οι “αστερίσκοι” δεν θα επηρεάσουν την βελτίωση του rating του ελληνικού χρέους από τους οίκους αξιολόγησης. Το ΔΝΤ, η Κομισιόν και ο ESM επιμένουν ότι ο γόρδιος δεσμός της μετέπειτα βιωσιμότητας θα μπορούσε να λυθεί μέσω της περιβόητης γαλλικής πρότασης που συνδέει τις ετήσιες πληρωμές χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Πράγμα που αρνείται να επιτρέψει να γίνεται “αυτόματα” η Γερμανία.
Έτσι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει την προσοχή των Θεσμών στο πώς θα μπορούσε να συγκροτηθεί ο μηχανισμός “ενισχυμένης εποπτείας” με τρόπο που να μη ξεφεύγει από τα όρια της ευρωπαϊκής νομιμότητας (δηλαδή να εντάσσεται στο αναθεωρημένο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας) αλλά ταυτόχρονα να ικανοποιεί και τις απαιτήσεις της Γερμανίας.
Παράγοντας της Κομισιόν στον οποίο απευθύνθηκε το Capital.gr υποστήριξε ότι “τεχνικά” η λύση έχει βρεθεί. Και φαίνεται ότι μπορεί να είναι συμβατή τόσο με τους όρους του ΔΝΤ όσο και με τις απαιτήσεις του Βερολίνου. Ο μηχανισμός αυτός θα είναι “πρωτότυπος” (δηλαδή δεν έχει ξαναχρησιμοποιηθεί) και θα αποτελέσει ένα νέο εργαλείο για την Ευρωζώνη αφού “θα μπορεί να είναι μοντέλο για ανάλογες περιπτώσεις στο μέλλον ….”.
πηγή : capital.gr
