Eίναι πραγματικά κρίμα που ο Παύλος Μοσχολιός επέλεξε στην δήλωσή του, με αφορμή την αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δυτικής Στερεάς Ελλάδος για την υπόθεση των απ’ ευθείας αναθέσεων έργων στο Δήμο Αγρινίου, να επεκταθεί και στην υπόθεση της ανάπλασης του Πάρκου επί θητείας του και να συσχετίσει ουσιαστικά τις δύο υποθέσεις, προφανώς λόγω κάποιων προσώπων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται και στις δύο υποθέσεις.
Το λάθος του Π. Μοσχολιού είναι πως δεν έχουν καμία σημασία τα πρόσωπα, αλλά οι πράξεις και οι αποφάσεις των δικαστηρίων. Αλήθεια, ο Παύλος Μοσχολιός την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την επιχειρηθείσα ανάπλαση στη θητεία του, γιατί δεν την έχει σχολιάσει ακόμη…; Θα μπορούσε να πει κανείς πως προσποείται ότι δεν υπήρξε ποτέ. Και το δυστύχημα είναι πως και άλλοι θεσμικοί παράγοντες στα δημοτικά δρώμενα του Αγρινίου προσποιούνται λίγο – πολύ το ίδιο. Γιατί, σε ένα κανονικό κράτος όλοι θα ήθελαν όσα σε εκείνη την ανάπλαση του 2013 -2014 το ΣτΕ έκρινε παράνομα, να αποδοθούν ως ευθύνες -όχι κατ’ ανάγκην αστικές και ποινικές- σε φυσικά πρόσωπα (είτε αιρετούς, είτε υπηρεσιακούς παράγοντες), ώστε τουλάχιστον να πάψουν να απασχολούν το δημόσιο βίο… αφού η γνώμη τους θα έχει την απαξία που τους πρέπει.
