Θλίψη προκαλεί στο Αγρίνιο η είδηση του θανάτου του Θανάση Αλεξάκη, όντας κατά το παρελθόν επί σειρά ετών επικεφαλής της δημοτικής παράταξης του ΚΚΕ στο Δήμο Αγρινίου.
Ο Θ. Αλεξάκης απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών, αφήνοντας σήμερα το μεσημέρι την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο Αγρινίου όπου είχε μεταφερθεί εξαιτίας αιφνίδιου προβλήματος υγείας. Η διαδρομή τους στους κοινωνικούς αγώνες ήταν έντονη και πάντα μέσα από τους κόλπους του ΚΚΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σε αυτή την ηλικία επρόκειτο να είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση. Η παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου κατά τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, χαρακτηρίζονταν από το σθένος με το οποίο υπερασπίζονταν τις απόψεις του, αλλά εξίσου και από τον κόσμιο τρόπο με τον οποίο αντιπαρατίθονταν. Ο Θανάσης Αλεξάκης ήταν επίσης πρόεδρος του Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Αγρινίου-Αμφιλοχίας.
Συλληπητήρια από το Δήμαρχο Αγρινίου
Ο Δήμαρχος Αγρινίου Γιώργος Παπαναστασίου εξέφρασε τα συλλυπητήρια του για τον θάνατο του Θανάση Αλεξάκη:
“Έφυγε ένας αγωνιστής, μια σημαντική προσωπικότητα του Αγρινίου γεμίζοντας θλίψη όλους εμάς που είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε. Ο Θανάσης Αλεξάκης, μέλος του ΚΚΕ, ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πρωταγωνίστησε στους λαϊκούς αγώνες. Ως Δημοτικός Σύμβουλος άφησε το στίγμα του παρεμβαίνοντας μαχητικά για όλα όσα αφορούν τους συμπολίτες του. Ο Θανάσης με την έντιμη στάση του κέρδισε το σεβασμό ολόκληρης της κοινωνίας. Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήρια μου στην οικογένειά του”.
Η ιστορία του
Ο Θανάσης Αλεξάκης, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 41 στο Αγρίνιο. Το 1957 γίνεται μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ και συμμετέχει στις κινητοποιήσεις της νεολαίας της πόλης για το Κυπριακό. «Πάει φαντάρος» και τον Γενάρη του 1965 απολύεται. Δυο μήνες αργότερα περίπου, αναλαμβάνει το οργανωτικό των «Λαμπράκηδων» στο Αγρίνιο.
Στις 21 Απριλίου 1967, πρώτη μέρα της δικτατορίας των συνταγματαρχών, επιχειρούν μαζί με τον Παναγιώτη Μοσχονά και τον Αντώνη Δρούγκα να οργανώσουν την πρώτη αντιστασιακή ομάδα κατά της χούντας στο Αγρίνιο, αλλά η σύλληψη του Δρούγκα και της Ελπίδας Καρέλου, η οποία είχε στην κατοχή της έναν πολύγραφο, ματαιώνει τους σχεδιασμούς.
Ο ίδιος συλλαμβάνεται επτά μέρες αργότερα, ανήμερα τη Μεγάλη Παρασκευή, κατά την περιφορά του επιταφίου και οδηγείται στο κρατητήριο της Χωροφυλακής Αγρινίου, που βρισκόνταν εκείνη την εποχή στη Χαριλάου Τρικούπη, λίγα μέτρα πιο κάτω από το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Χριστιανική Ένωση. Από κει τον οδηγούν στην Παλαμαϊκή Σχολή του Μεσολογγίου, στην οποία συγκεντρώνουν κρατούμενους από όλη την Αιτωλοακαρνανία.
Μια εβδομάδα αργότερα τους επιβιβάζουν όλους σε ένα φεριμπότ και στα ανοιχτά της Τουρλίδας τους μετεπιβιβάζουν σε ένα αρματαγωγό που «κατέβαινε» το Ιόνιο, μαζεύοντας τους «αντιφρονούντες» και τους οδηγούν στη Γυάρο. Μεταφέρεται με άλλους νεαρούς συγκρατούμενούς του για σωφρονισμό στις φυλακές του Ωρωπού. Επιστρέφει ξανά στη Γυάρο. Αργότερα μεταφέρεται στο Λακί της Λέρου και μετέπειτα με πειθαρχική στο Παρθένι.
Επιστρέφει στο Αγρίνιο με την γενική αμνηστία του 70 και από τότε μέχρι σήμερα έδωσε τον δικό του αγώνα, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης εξελέγη τέσσερις φορές Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου.
Φωτό-βιογραφικό από redlineagrinio.gr
