Εγκρίθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου η υποβολή πρότασης για την ένταξη της πράξης «Λειτουργία Ξενώνα Φιλοξενίας γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας στον Δήμο Αγρινίου», στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020.
Η εν λόγω δομή ξεκίνησε να λειτουργεί στο δήμο Αγρινίου την άνοιξη του 2014 χρηματοδοτούμενη από το προηγούμενο ΕΣΠΑ. Ο Ξενώνας Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών στο Αγρίνιο έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει έως 20 γυναίκες – θύματα βίας και τα παιδιά τους και να τους παρέχει υπηρεσίες συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης, από προσωπικό (κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, παιδοψυχολόγο), που προσλήφθηκε ειδικά για τις ανάγκες του ξενώνα.Ωστόσο στα σχεδόν δύο χρόνια λειτουργίας της συγκεκριμένης κοινωνικής δομής μόνο έξι γυναίκες – θύματα βίας φιλοξενήθηκαν στον ξενώνα. Ενώ για τη δημιουργία και τη λειτουργία του δαπανήθηκαν περισσότερες από 400.000 ευρώ (με τις αμοιβές του προσωπικού και το μίσθωμα για τον χώρο που στεγάζεται). Το θέμα έχει αρκετές φορές αποτελέσει σημείο τριβής ανάμεσα στη νυν και την προηγούμενη δημοτική αρχή Αγρινίου. Και στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου συζητήθηκε, κάτι ανάλογο έγινε. Χωρίς να γίνει συζήτηση επί της ουσίας και χωρίς να αναζητηθούν τα αίτια για το γεγονός ότι ενώ η κακοποίηση των γυναικών είναι ένα υπαρκτό φαινόμενο, η συγκεκριμένη δομή έχει καταφέρει… να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε ένα μηδανιμό αριθμό γυναικών, το δημοτικό συμβούλιο έκρινε ότι θα πρέπει να συνεχίζει να υπάρχει η δομή υπό το πρόσχημα ότι και οι εργαζόμενοί της θα συνεχίσουν να έχουν εργασία, δηλαδή να έχουν αμοιβή, γιατί εργασία πολύ δεν έχουν…
Κάπως έτσι απορροφούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τις κακοποιήμενες γυναίκες! Κάποιοι βρίσκουν εργασία, κάποιοι βρίσκουν μίσθωμα για τους χώρους τους (3.500 ευρώ στοιχίζει το μίσθωμα για τον ξενώνα στο Αγρίνιο), οι δημοτικοί παράγοντες είναι ευχαριστημένοι για τις κοινωνικές δομές που δημιούργησαν και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που απορροφήθηκαν, όλοι μας έχουμε την εντύπωση ότι το κράτος και οι δομές του νοιάζονται για την κακοποίηση των γυναικών. Αλλά αυτό που επί της ουσίας μένει είναι ένας κακός σχεδιασμός και το “ροκάνισμα” του ΕΣΠΑ.
