Η συζήτηση για την τουριστική ανάπτυξη της Αιτωλοακαρνανίας είναι πολύ παλιά, όπως παλιά είναι και η αδιαφορία.
Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα με αφορμή τις κατά καιρούς συσκέψεις που γίνονται από φορείς της Λευκάδας, της Πρέβεζας και της Θεσπρωτίας για το αεροδρόμιο του Ακτίου. Το αεροδρόμιο του Ακτίου από την στιγμή που η Αιτωλοακαρνανία δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει τα τελευταία χρόνια τις τουριστικές της υποδομές, ουσιαστικά εξυπηρετεί τον τουρισμό των όμορων νομών. Το αεροδρόμιο που έχει αποδείξει τη δυναμική του, αφού παρα τις μικρές αυξομειώσεις διακινεί σε κάθε τουριστική περίοδο σταθερά πάνω από 200.000 επιβάτες, είναι στην πρώτη ομάδα των περιφερειακών αεροδρομίων προς αξιοποίηση / ιδιωτικοποίηση χαρίς αυτή τη σταθερότητα. Επιπλέον σε όλο το Δυτικό Άξονα αυτό και το αεροδρόμιο της Καλαμάτας είναι τα πλέον αναπτυσσόμενα αεροδρόμια, αφού τα αεροδρόμια του Άραξου και των Ιωαννίνων περιορίζονται σε δεύτερο ρόλο.
Αυτή η κουβέντα για το αεροδρόμιο, έχει αξία γιατί είναι η μοναδική υποδομή που αίρει ως ένα βαθμό της συγκοινωνιακή / μεταφορική απομόνωση της Αιτωλοακαρνανίας, που δεν έχει ούτε σύγχρονο οδικό δίκτυο, ούτε ακτοπλοϊκή σύνδεση, ούτε φυσικά σιδηροδρομική σύνδεση. Τι να το κάνεις όμως το αεροδρόμιο όταν οι παραλίες στα δυτικά παράλια του νομού έχουν καταληφθεί από παράγκες, τροχόσπιτα και παραπήγματα – εξοχικές κατοικίες; Το επίπεδο του τουρισμού της περιοχής το βλέπει κανείς σε όλη την παραλιακή ζώνη από τον Αστακό μέχρι το Μύτικα… Για αυτό το επίπεδο του τουρισμού δεν χρειάζεσαι ούτε δρόμους, ούτε αεροδρόμια…
Το άλλο παράδειγμα είναι οι περιπτώσεις εναλλακτικών μορφών τουρισμού που έχουν ακουστεί κατά καιρούς. Συνεδριακός τουρισμός, Θρησκευτικός τουρισμός, ιαματικός τουρισμός… Επίκαιρο θέμα ο ιαματικός τουρισμός τώρα που ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Δήμων Ιαματικών Πηγών Ελλάδας με την συμμετοχή των δήμων Θέρμου, Αμφιλοχία και Ακτίου Βόνιτσας. Μια συμμετοχή που μάλλον -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- μοιάζει περισσότερο τυπική αφού μόνο ο δήμος Ακτίου Βόνιτσας έδωσε το παρόν στην πρόσφατη ημερίδα του νεοσύστατου συνδέσμου. Όμως και εδώ το επίπεδο των υποδομών κανονικά δεν θα έπρεπε να συζητείται στις περισσότερες περιπτώσεις οι υποδομές όπου υπάρχουν λουτρά είναι εγκαταλελειμμένες, λεηλατημένες και αφημένες στη τύχη τους, όπως τα λουτρά Τρύφου (φωτό). Χαρακτηριστική ακόμη είναι και η περίπτωση της Λουτροπηγής Στάχτης στην ορεινή Ναυπακτία, που πάρα τα χρήματα που “έπεσαν” στην περιοχή, τίποτα δεν πήγε στα λουτρά.
Είναι καιρός αν θέλουμε να μιλάμε για τουρισμό να αποκτήσουμε τουλάχιστον τις στοιχειώδεις υποδομές σε όλα τα επίπεδα, διαφορετικά δεν θα πρέπει να μας ενοχλεί το ενδιαφέρον της Λευκάδας και της Ηπείρου για το αεροδρόμιο του Ακτίου…
Δ.Π
